Modlitwy o pokój w Ziemi Świętej

Od 2007 r., kiedy radykalny Hamas po krwawym konflikcie z organizacją Fatah przejął siłowo Strefę Gazy, trwał tam nieustanny konflikt i blokada tego terytorium przez Izrael i Egipt. Od 7 października 2023 r. konflikt przybrał dramatyczne rozmiary. Wtedy palestyńskie ugrupowanie terrorystyczne zaatakowało Izrael, zabijając 1200 osób i biorąc około 250 zakładników. Krótkie rozejmy czy zawieszenie ognia, pozwalające na wymianę jeńców czy ucieczkę z zagrożonych terenów, to tylko krótkie chwile wytchnienia dla udręczonej ludności cywilnej. Władze Izraela zapowiadają ciągłe identyfikowanie blokady, by do strefy nie można było dostarczać wody, żywności, paliwa i elektryczności. Ludzie giną po obu stronach, nie tylko przez ostrzał, bombardowania czy starcia zbrojne. Źródła palestyńskie podają, że w wyniku izraelskich działań wojennych w Strefie Gazy zginęło ponad 40 tysięcy Palestyńczyków. Wraz z izraelskimi atakami na miejsca koncentracji bojowników Hamasu, ludność jest zmuszana do wędrówki na południe, gdzie ma do dyspozycji zaledwie 110 km2. W tym momencie gęstość zaludnienia wynosi tam prawie 18200 osób na km2. Cały świat zadaje sobie pytanie o to, jak długo to jeszcze potrwa? Siły zbrojne Izraela starają się osiągnąć swój główny cel, czyli zniszczyć Hamas i jego zaplecze. Ten zamiar wydaje się nierealny. Nie tylko dlatego, że islamski ruch zyskał popularność i nowych zwolenników, ale także jego sojusznicy wyraźnie się zaktywizowali. Nawet abstrahując od względów politycznych – wojna niesie z sobą ogromne koszty, a chodzi nie tylko o reperkusje dla gospodarki i społeczeństwa, ale również o względy etyczno – moralne. Z każdym kolejnym dniem konfliktu rosną koszty ludzkie, a sytuacja każdej ze stron staje się coraz trudniejsza. W Gazie zakładnikami nie są tylko porwani Izraelczycy, czy więźniowie palestyńscy. Za zakładników należy uważać całą ludność strefy, czyli ponad 2 miliony osób. Z jednej strony cała strefa przypomina pilnie strzeżony obóz internowania. Także większość ludności można uważać za zakładników Hamasu. Z pewnością nie wszyscy są aż tak zradykalizowani, by bezwarunkowo popierać Hamas. Nawet jeśli konflikt zbrojny stał się codziennością, cierpią najsłabsi i bezbronni. Ofiary konfliktu to w 70 % kobiety i dzieci. Warto o tym pamiętać, bo do mediów przebijają się raczej wiadomości o ginących aktywistach czy bojownikach Hamasu i żołnierzach izraelskich.

Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny była dniem modlitwy za Bliski Wschód. Prosił o to w specjalnym liście Kustosz Ziemi Świętej przypominając, że „żyjemy w bardzo trudnych czasach, w których szczególnie ważna jest modlitwa o pokój”. O. Francesco Patton jako zwiastun nadziei wymienia fakt, że strony konfliktu zgodziły się na wznowienie rozmów o zawieszeniu broni w Strefie Gazy, uwolnieniu zakładników i więźniów politycznych właśnie w tym dniu, w którym Kościół świętował uroczyście „Maryję wziętą do nieba z ciałem i duszą, znak pewnej nadziei i pociechy dla nas, pielgrzymów na ziemi”. Błagalna suplika o pokój była zanoszona 14 i 15 sierpnia za przyczyną Matki Bożej Wniebowziętej. O. Patton tłumaczył wybór tej daty, nawiązując do Księgi Apokalipsy: „Kiedy na niebie objawia się znak Niewiasty mającej porodzić Dziecię, pojawia się również piekielny smok, który występuje przeciwko Jej dzieciom, ale przeciwstawia się mu niebiańskie zastępy prowadzone przez św. Michała Archanioła”. Właśnie dlatego, wskazuje przełożony Kustodii Ziemi Świętej, uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny stała się dniem intensywniejszej modlitwy o pokój.

O modlitwę w tym dniu prosił także łaciński patriarcha Jerozolimy. Kard. Pierbattista Pizzaballa z powodu zaognionego konfliktu w Ziemi Świętej nie mógł przybyć do Polski, by wziąć udział w odpuście w Kalwarii Zebrzydowskiej. W słowach skierowanych do modlących się tam pielgrzymów wskazał, że na terenie Ziemi Świętej „ klimat niepewności był i pozostaje wielki… W tak niepewnej sytuacji, w ogólnym klimacie nieufności, konieczne jest, abym pozostał z moją wspólnotą kościelną, modlił się razem z nią i dodawał otuchy… Poprosiłem naszą diecezję, by modliła się o pokój… Zauważyłem, że liczne Kościoły lokalne na całym świecie również podjęły tę prośbę. To był piękny znak jedności i solidarności z Kościołem w Jerozolimie, co poruszyło nas wszystkich… Głębokie i bolesne rany, które wywołała ta wojna, będą potrzebowały długiego czasu, aby się zagoić. Ale przede wszystkim potrzebujemy ludzi w świecie polityki, religii i edukacji, którzy zajmą się tymi zranieniami, aby zapobiec dalszej przemocy. Trzeba przerwać błędne koło odwetu i otworzyć się na wzajemny szacunek”. Kard. Pierbattista Pizzaballa zauważył, że „po wypowiedzeniu tak wielu słów i zrobieniu praktyczne wszystkiego co możliwe, aby pomóc i być blisko tych, którzy najbardziej ucierpieli, pozostaje jedynie modlitwa”. Tekst modlitwy, zatwierdzonej przez hierarchów kościelnych, brzmiał następująco: „O pełna chwały Matko Boża, wywyższona ponad wszystkie chóry anielskie, wstawiaj się za nami ze św. Michałem Archaniołem i wszystkimi Mocami anielskimi niebios oraz Wszystkimi Świętymi, u twego Najświętszego i Umiłowanego Syna, Pana i Mistrza. Wyproś dla tej Ziemi Świętej i dla wszystkich jej dzieci oraz dla całej ludzkości dar pojednania i pokoju. Niech się spełni proroctwo, by [Bóg] rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich, by możni zostali strąceni z tronu, a wywyższeni pokorni. Niech głodni będą nasyceni, wprowadzający pokój uznani za synów Boga, a pokorni niech posiądą w darze ziemię. Niech tego udzieli Jezus Chrystus, twój Syn, który dziś się wywyższył ponad anielskie chóry, ukoronował się królewskim diademem i posadził na tronie wiecznej chwały. Jemu cześć i chwała na wieki wieków. Amen”. (opr. MCP) Foto: PGPO/CTS