// AKTUALNOŚCI

9 października 2025

Nigeryjczycy w Ziemi Świętej

Od ponad dwóch lat ruch pielgrzymkowy do Ziemi Świętej praktycznie został sparaliżowany. Powodem są konflikty w regionie, niepewna sytuacja społeczno-polityczna i obawy o losy tego skrawka globu. Nie znaczy to jednak, że pielgrzymki zupełnie zamarły. Są grupy pątników, którzy udają się do Palestyny, Izraela, Jordanii czyli Libanu i tam nawiedzają miejsca religijne i turystyczne. Chwalą przy tym to, że brak tłumów, w sanktuariach panuje spokój, a ich samych przyjmuje się z ogromną życzliwością. W minionych dekadach to Polacy nie dawali się zastraszyć medialnym doniesieniom i gdy inni omijali Ziemię Świętą, my tam podróżowaliśmy. Obecnie rzadko kto decyduje się na taką wyprawę, mimo możliwości wygodnego dotarcia na Bliski Wschód. Niepewna sytuacja nie odstraszyła jednak Nigeryjczyków. Obecnie ludność Nigerii przekroczyła 233 mln. Statystyki podają, że 54 % to chrześcijanie, 45% muzułmanie, niewielka liczba mieszkańców wyznaje kulty tradycyjne. Chrześcijanie należą głównie do wspólnot protestanckich, a muzułmanie stanowią dominującą większość na północy kraju. Nigeria jest najbardziej rozwiniętym krajem w Afryce Zachodniej i posiada wiele bogactw naturalnych. Pomimo takiego bogactwa kraj ten pozostaje regionem biedy i ubóstwa. Prawdziwym bogactwem Nigerii są ludzie i ich wiara.

Nigeryjscy chrześcijanie w minionych latach dawali piękne świadectwo wiary. Każdego roku w Ziemi Św., w miesiącu lutym, mimo niepewnej o tej porze roku pogody, kiedy zimne deszczowe dni przeplatane są na zmianę piękną słoneczną pogodą, wzmagał się ruch pielgrzymkowy z Nigerii. Nigeryjczycy stawali się bezkonkurencyjni. Obywatele tego afrykańskiego kraju otrzymują od rządu dotację na odbycie pielgrzymki: muzułmanie na wizytę w Mekce, a chrześcijanie na odwiedzenie ziemskiej Ojczyzny Zbawiciela. Liczbę pielgrzymów z Nigerii, według informacji Ministerstwa Turystyki Izraelskiej, szacowano w granicach kilku tysięcy. Nic więc dziwnego, że można było spotkać ich wszędzie. W grupach byli zarówno protestanci jak i katolicy, dlatego nie było w programie wspólnej eucharystii. Uczestniczący w pielgrzymce kapłani katoliccy ze swoimi wiernymi odprawiali Msze święte poza oficjalnym programem i to najczęściej w hotelowych pokojach. Nie brak jednak duszpasterzy, którzy wożą ze sobą podręczną walizeczkę liturgiczną i w wolnym czasie sprawują Eucharystię w jednym z odwiedzanych sanktuariów. Pielgrzymi są zawsze ubrani w stroje w jednakowych kolorach. To dla nich znak święta. Na bazarze handlarze arabscy zmieniają asortyment specjalnie dla Nigeryjczyków. Pojawiają się stragany z zabawkami, czy odzieżą, bo te właśnie rzeczy Afrykańczycy chętnie kupują.

Na 2025 rok zaplanowano pielgrzymkę wielkanocną, która jednak nie doszła do skutku z powodu napięć między Izraelem a Iranem. Mogła odbyć się dopiero w lipcu. Starania o organizację w innym terminie zostały wznowione, a Nigeryjska Komisja ds. Pielgrzymek Chrześcijańskich (NCPC) aktywnie zaangażowała się w ich koordynację. Pielgrzymkę poparł prezydent Bola Tinubu. Odroczona pielgrzymka do Jordanii i Izraela miała odbyć się w lipcu, ale czekano jeszcze dwa miesiące. We wrześniu grupa 340 nigeryjskich pielgrzymów świętowała 65. urodziny pierwszej damy – Pani senator Oluremi Tinubu w Nazarecie. Pielgrzymi modlili się za nią, potem pojawił się nawet urodzinowy tort. W październiku nigeryjscy pielgrzymi przebywający w Izraelu zebrali się, aby świętować 65. rocznicę niepodległości swojej ojczyzny. Według informacji zamieszczonych na stronie Facebookowej Nigeryjskiej Komisji ds. Pielgrzymek Chrześcijańskich, z tej okazji w Nazarecie i Betlejem zorganizowano modlitwy i okolicznościowe uroczystości. Podróżujący w celach religijnych Afrykańczycy to zaledwie garstka szczęśliwców. Jednak chociaż Nigeria to kraj kontrastów, nękany przez kryzysy, jednocześnie pulsuje niezłomnością i nadzieją. Ludzie tam nie tracą ducha, a ich wiara staje się źródłem nadziei i siły. W czasie i miejscach, gdzie zawodzi świat, Kościół cierpiący na Bliskim Wschodzie i na Czarnym Lądzie trwa dzięki modlitwie, wspólnocie i niezłomnemu duchowi.
(opr. M.C. Paczkowski OFM)