Kwartalnik

Ziemia Święta 4 (60) 2009

Kończymy wędrówkę i opis krainy Ziemi Świętej pod nazwą Samaria. W rocznym cyklu ukazaliśmy dawną jej wspaniałość, nadto wierzenia, zwyczaje i historię. Trzeba jednak dodać jeszcze jedno stwierdzenie. Zdarzenia opisów Ewangelii uprawniają do określenia mieszkańców tej krainy jako pewnego symbolu ewangelizacji, która swoim zasięgiem powinna objąć wszystkich mieszkańców ziemi. Scena rozmowy Jezusa z Samarytanką dobitnie o tym świadczy, gdyż owa kobieta uosabia część ludzkości, która nie zna Boga jako prawdziwego źródła szczęścia, nie zna Jego miłości. Inna perykopa o miłosiernym Samarytaninie z kolei, zwraca uwagę na przymiot Boga, którego miłosierdzie nie ma względu na osoby. To bardzo istotne i zaskakujące przesłanie dla współczesnych, kształtujące myślenie i postawy wobec wielorakich postaci egoizmu, a niekiedy wręcz zamykania się na dobro.