Ziemia Święta 4 (48) 2006

 W wielu tekstach, ukazujemy postać Jakuba, syna Izaaka. W osobie tego Patriarchy, w odróżnieniu od jego ojca i dziadka, coraz bardziej konkretyzują się Boże obietnice oraz tworzą podwaliny do kształtowania się narodu wybranego. Kontynuatorem przymierza z Bogiem jest pagtriarcha Jakub, który po licznych perypetiach u swojego wujka Labana oraz pogodzeniu się z bratem Ezawem otrzymuje błogosławieństwo od Boga i nowe imię - Izrael. Od tej pory u tego człowieka przebiegłego i wojującego pojawiają się przymioty godne osoby wybranej przez Boga. Niewątpliwie dla Patriarchy wielką dumą i radością byli jego synowie: Ruben, Symeon, Lewi, Juda, Issachar, Zebulon, Józef, Beniamin, Dan, Neftali, Gad i Aser. Wraz z nimi podąży do Egiptu, do syna Józefa, gdzie jego potomkowie stworzą liczny naród. Przybliżeniem postaci Jakuba kończymy kolejny - dwunasty - rok wydawniczy.

Ziemia Święta 3 (47) 2006

Niniejszy numer kwartalnika w całości poświęcony jest synowi Abrahama, czyli Izaakowi. Śledząc uważnie wydarzenia odnoszące się do życia Patriarchów dostrzegamy jak konsekwentnie, chociaż małymi krokami, Bóg realizuje swój plan zbawienia. Najpierw Abraham usłyszał, że stanie się ojcem licznego narodu. Zapowiedź piękna, ale z żoną Sarą ma tylko jednego syna - Izaaka. Z takim dziedzictwem Abraham żegna się z tym światem. Nie było mu dane doświadczyć wypełnienia się Bożej obietnicy. W oczach ludzkich Patriarcha rzec można przegrał, ale nie w Bożych planach. Teraz jego syn kontynuuje obietnicę; teraz Bóg błogosławił jego synowi Izaakowi (Rdz 25,11). W osobie drugiego Patriarchy Bóg stawia kolejny krok w tworzeniu się narodu, który odegra znaczącą rolę w historii zbawienia.

Ziemia Święta 2 (46) 2006

Niniejszy numer kwartalnika w całości jest poświęcony Abrahamowi. W historii tego Patriarchy człowiek wierzący może odnaleźć siebie i podobnie kształtować swoją wiarę. Jego historia stanie się naszą rzeczywistością, jeżeli, podobnie jak on, opuścimy nasz „dom” złych przyzwyczajeń i wyruszymy na poszukiwanie dobra; jeżeli bezgranicznie zaufamy Nadziei, nawet gdy brakuje logicznych przesłanek, aby się powiodło; jeśli nie będziemy wzbraniać się przed ofiarowaniem Doskonałej Dobroci tego co w nas i dla nas jest najcenniejsze; jeżeli w doskonałej harmonii żyć będziemy z Bogiem i Jego Prawem.

Chociaż nie będzie łatwo odzwierciedlać w naszym życiu tych wartości, którymi żył Patriarcha, to jednak nie należy się lękać podjąć trudu naśladowania go. On mimo napotkanych przeciwności, do samego końca okazał się wierny głosowi powołania, który Bóg skierował do niego w Ur chaldejskim.

Ziemia Święta 1 (45) 2006

Niniejszy kwartalnik jest niejako zwieńczeniem tego wszystkiego o czym rozważaliśmy w poprzednich numerach „Ziemi Świętej”, gdyż duchowo zatrzymujemy się w Wieczerniku - miejscu ustanowienia Najświętszego Sakramentu. W tej „sali na górze” po raz pierwszy zabrzmiały słowa: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje”, „Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza” oraz „Czyńcie to na moją pamiątkę!”. Od ponad dwóch tysięcy lat, na niezliczonych ołtarzach całego świata, ze czcią i namaszczeniem powtarzane są te same słowa. Przekraczając progi Wieczernika pamiętamy, że Msza święta to nie tylko rozważanie i wspomnienie wydarzeń, które tutaj miały miejsce, ale to przede wszystkim Ofiara, którą Jezus wypełnił na Krzyżu, a którą On będzie podejmował tak długo dopóki sprawowana będzie Eucharystia.